Wednesday, April 6, 2011

.I climb.


Bismillah…
Assalamualaikum… hai pembaca yang budiman!
Terus saja ke isi tanpa pendahuluan. Aku sudah cerita yang aku naik gunung kan?
Sebelum bertolak. Kami kemas barang yang penting untuk dibawa. Pakai baju yang kami yang smart. Biarpun ada evoforce. Evoforce ni nama timang-timangan senior PJ kami. Tak kesah. Yang penting baju itu cantik.
entry ini juga pada asalnya aku sangka aku suda post..rupanya belum!
ingat pula masa p pantai dengan ajie dan besar...
nampak gunung..
"ee nampak pula gunung tu dari sini kan? yea! aku suda naik tu.."
"ha? kau suda naik? bila??"
"ek, aku xda cerita ka pula?dkt blog aku xda post?"
"teda pun"

haa tu dia perbualan aku dan besar..
so this is for you Siti Syakirah!!
hahahah bukti aku suda naik...

inilah baju kami itu. itu siapa entah.
(fadthia)

aku dan fadthia. tesangkut juga dalam trip ini.
thanx kanda.


meniduri diri.
tibalah rombongan di homestay ntah apa namanya.
bilik ini asrama


ini kita panggil muka lapaq.

perut yang lapaq nak mampuih itu diisilah dengan soto ayam yang bau semacam tahi. tapi habis pun.hahhahah!
menunggu pun nak mampuih!!

ini janet.


ini sarapan kita sebelum daki mendaki yer...
ini muka orang yang ndak pandai minum 100plus. tapi minum jugak





Jam9. Timpohon. Daki ku daki.
Kilometer demi kilometer kami daki.
Ingat mau naik ni senang kah? Hadoi. Kapus you.





Dan….sampai!!!
Woit woit woit! Belum ke puncak…baru di laban rata…hehe..masa ni puas sangat lah. Tapi sayang kami tidak menginap di Laban Rata..di Gunting Lagadan. Lagi tinggi dari Laban Rata..hadoi….!! mau naik pegi GL dari LR…rasa mau mampuih jak..!
Naik gunting lagadan. Makan di laban rata.turuuuun lagi..naiiiiik lagi..kami gagahi.
Jam2 pagi. Supper. Tenaga untuk ke puncak. Briefing yang sekejap. Dan..daki kami mendaki…aku sampai ke puncak mungkin jam 6.30 atau lebih. Aku sendiri mendaki ke puncak. Semangat datang dari diri. Ikut hati memang ndak mau naik sudah pegi atas tu. 200m tu macam 3KM jak..huiihhh..
Aku gagahi. Buka langkah segagah aku pada masa itu. Tanpa siapa di sisi.
Team aku turun.aku naik. Boleh tu tika. Sikit lagi. Itu mereka cakap. Air mata aku berlinang. Hati ni cakap benda yang Allah dan aku jak tau. Alhamdulillah..Sampai atas!! Aku nangis! Oh my! Puncak ini aku tawan juga!! Aku buat benda yang orang biasa tidak buat. Ini gila. Ya ALLAH…cantik.indah. sungguh! Tidak dapat aku gambarkan dengan kata-kata betapa indahnya ciptaanMU.


so, layan la gambar gembur masa di gunung...


tiba di laban rata.angin kuat wooo soojukkk...nampak macam tidak kan..??


malangnya, kami perlu mendaki lagi untuk ke tempat pertiduran..


ni masa jam 2am...mau ke puncak la konon...


kami tidak akan melepaskan peluang untuk berehat dan bergambar.sungguhpun hari gelap semacam. thanx flash!




daaaaannn fadthia sampai!!! aku?? mana aku??


aku masih di bawah...entah mana satu...yang merah tuuuuuuuuuuuuuuna kali...


dan aku pun sampaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!! yeaaa! sekali lagi!!(dibawah)


lambat atau cepat...yang penting sampeiiii!! ALHAMDULILLAHH...:)


kebahagiaan dalam kesejukan...



SUBHANALLAH....cantik kann aku.eh, no. belakang tu....sini la aku tengok awan dengan tidak perlu  mendongak.


cehhh eksyen la pakai spek si bujalak..


lompatlah keriangan di atas gunung..yang di belakang tu ada dalam duit RM1...kamu ada RM1? pi tengok.


dan lompatlah lagi...
(aku ndak pandai ambik gambar)

ini kak ana(tengah). dialah yang bertanggungjawab membawa kami ke sini...terima kasih sekali lagi kanda!!


kakak aku cakap dia ada tidur di gunung.aku pun tidak mau ketinggalan.tapi ini tidak tidur.baring je..
kami bersedia untuk turun.

dan tahukah anda bahawa turun lagi menyakitkan berbanding naik.cis!

biar bidak aku bagi nampak juga.


dan
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.


ini bukti ya! simpan ni kasi nampak cucu cicit..



TERIMA KASIH KANDA!
ini la kanda kami.
kak ana.

























Tika menawan. Puncak.






sumber gambar: fadthia

No comments: